Δούρειος Ίππος

photo:Mariano Villalba

"Δαναοί Αθηνά χαριστήριον"

                                                                                             Στον Λουκά

Ξέρω πως ένιωσες
Βαρύ φορτίο ο κόντρα ρόλος
Σένα σου έπρεπε στην απλωσιά των λιβαδιών
τον άνεμο να παραβγείς στο τρέξιμο
Στα καθαρά νερά του ποταμού τη δίψα σου να σβήσεις
Την ησυχία του πρωινού οι οπλές σου να χαλάσουν
Κι αν έπρεπε να μπεις στη δούλεψη του ανθρώπου
δαμασμένο
ας έκανες με το άροτρο τον κάμπο να καρπίσει
να πρασινίσει η γη
να κοκκινίσουν τα μάγουλα των παιδιών
να μερέψει η μάνα.
Ή έστω ας ήσουν ξύλινο αλογάκι σε παιδική χαρά
να 'ρχονται τα παιδιά των ανθρώπων να παίζουν μαζί σου
κι από πλάι σου να ξεμακραίνουν
μόνο με παρακάλια ή φοβέρες γονιών πολυάσχολων

Μα δε σου έλαχε αυτός ο κλήρος

Δώρο σε φτιάξαν του θανάτου
Έφερες στην κοιλιά σου το κακό
κι ας είχες μόλις γεννηθεί
κι ας προσπαθούσες μερόνυχτα να το αποβάλεις
κάτω από τα τείχη του κάστρου
Τη νύχτα της καταστροφής
ανάμεσα σε πτώματα διαμελισμένα
σε είδαν να τσουλάς πάνω στις ρόδες σου
ελαφρωμένο από το βάρος το ανθρώπινο,
με το χαλινάρι σου στο χέρι της Ερινύας
Κι ο κρότος που έκανε το ξύλινο κουφάρι σου
καθώς δοκίμαζε των βράχων την σκληράδα
μες τον αχό της μάχης χάθηκε.

Το ίδιο και η θυσία σου
Μπορεί να πέθανες μα έμεινε η ιδέα
Και μπήκε σε άλλα σχήματα, άλλες μορφές
με το ίδιο πάντοτε όνομα
Συνώνυμη του δόλου
Και κάπως έτσι επέζησες
απαλλαγμένο από τον όγκο σου
προκλητικό κι ασώματο
να δοκιμάζεις την εύπιστη απληστία του ανθρώπου
Και δεν χρειάζεται να γκρεμιστούν τείχη για να εισβάλεις,
(άλλωστε τείχη δεν υπάρχουν πια)
Της απάτης η μηχανή δουλεύει
με πένες και μικρόφωνα πληρωμένα
με λόγια και υποσχέσεις ψεύτικες
με οπτικές ίνες υψηλής ταχύτητας.
Ασύλληπτης. Αρκεί ένα κλικ

Κι από το βάθος των αιώνων μόνη ελπίδα
η φοβερή μαντεία της Κασσάνδρας
Σήμα κινδύνου για όποιον το λαμβάνει
τα λόγια του Λαοκόοντα
"Φοβού τους  Δαναούς και δώρα φέροντας",
που μόλις πια ακούγονται

Μάνος Στεφανάκης, Ηράκλειο 18-6-2014