Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει

όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα

έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω

πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες...

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014

Μυθιστόρημα ή προσωπική μυθολογία

Ben Goossens,  Look at the bright side of life













Δεν ξέρω αν ήρθε το τέλος της ιστορίας
ξέρω μόνο πως τίποτα δε μας δίδαξε
κι ας λένε οι σοφοί.
Ίσως πάλι να είναι στη φτιάξη του ανθρώπου
 να παραδίδεται στην προθυμία του κάθε επιμηθέα
Ο Προμηθέας άλλωστε ξέρει να περιμένει.
Για αυτόν δουλεύει ο χρόνος.
Σωτήρας και φιλάνθρωπος  θα δοξαστεί ως μέγας ευεργέτης
την κρίσιμη ώρα.
Όπως την πρώτη φορά που σαν Μεσσίας
 θυσιάστηκε για των βροτών το γένος
και πλήρωσε, καθώς διδάσκει ο μύθος,
 χειρότερα κι απ'  το Χριστό το κρίμα του.
Τα δώρα στους ανθρώπους.
Για αυτούς δεν ήταν.

Ωστόσο ο μύθος είναι σκάρτος:
αν ήταν τέτοιος
ποια ασύγγνωστη επιπολαιότητα
 ποια δολερή ιδιοτέλεια
τον έσπρωξε να  εμπιστευτεί τη μοιρασιά στον άνδρα της Πανδώρας;
Έπρεπε από την αρχή να το προβλέψει, αν ήταν όντως Προμηθέας.
Αλλά δεν ήταν.
Ένας αγύρτης ήταν σαν κι άλλους που αποκαλούν μεγάλους ευεργέτες
Στη δύση της ζωής τους πια προσφέρουν μια μπουκιά ουρανό σε κείνους που τον στέρησαν.

Και τώρα εμείς, κυνηγοί του ουρανού, τραγικοί επιμηθείς,
με μόνο οδηγό το πάθος μάθος
ταξιδιώτες του Χάους
ταλαντευόμαστε  τραγικά ανυποψίαστοι,
 στο χείλος της αβύσσου,
ανιστόρητοι
 το πανάρχαιο πεπρωμένο εκπληρώνοντας.

Από τις στάχτες του αναγεννιέται ο άνθρωπος.
Μάνος Στεφανάκης,  Ηράκλειο 08-06-2014

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου